Case todas as lendas ancestrais galegas te¤en algo en com£n; est n,dun xeito ou doutro, relacionadas coa auga. Galiza ‚ terra de augas. E hai fontes como as do Faro que poden ser beneficiosas, pero tam‚n hai fontes malas. Se non que llo digan a un peregrino que ¡a cara aCompostela e, na vez de seguir subindo, volveu para Penasill s.
Cal ‚ a causa de que en Galiza agochemos as pantasmas mentres en Escocia son reclamo tur¡stico? Non queremos que se saiba o que pasanas nosas casas como acontece na do Alcalde en Mouricios?
Quen non tivo medo? Pero os medos existen? E que pintan nosmedos de hoxe os morcegos, os corvos ou os lobos ou o cabalo branco,que xa aparec¡an nos relatos celtas? Deamos unha volta pola igrexa dePesqueiras.
E os pozos dos r¡os nos que habitan as xacias, as penas das mouras, os tesouros... existen ou non existen? E os pozossen fondo? Non hai mellor cousa que dar unha volta polo Mi¤o parasabelo.
Este non ‚ un libro que recree as lendastradicionais. Tampouco son relatos nos que se recollen esas lendas.Outros xa fixeron moi ben ese traballo. Este ‚ un libro que revive eactualiza os principais mitos galegos e lles d unha nova visi¢n.Unhas narraci¢ns convertidas en contos de lareira, que os traen actualidade, con humor e sen chalecos mentais, para retratar tam‚n asociedade actual luz das crenzas do pasado.
Neste libro hai moito de lenda, pero a¡nda hai moito m is de verdade. Procure a s£apara ver se lle encaixa.